Mən pravoslav xristian məzhəbində vəftiz olub tərbiyə almışdım. Bu məzhəbin əsaslarına məni uşaqlıqdan və bütövlüklə yeniyetmə və gənclik yaşlarımda öyrədirdilər. Lakin on səkkiz yaşımda universitetin ikinci kursundan çıxarkən mən artıq mənə öyrədilən heç nəyə inanmırdım. Bəzi xatirələrimə görə, mənim inamım heç vaxt ciddi olmayıb, mənim yalnız mənə öyrədilənə və ətrafımda yaşayan böyüklərin etiqad etdiklərinə etimadım olub, lakin bu etimad da çox zəif olub.
Yaxşı yadımdadır, təxminən on bir yaşım olanda gimnaziyada oxuyan, çoxdan vəfat etmiş, Volodenka M.,bazar günü bizə gələrək, axırıncı yenilik kimi gimnaziyada edilən bir kəşfi bizə elan etdi. Kəşf ondan ibarət idi ki, Allah yoxdur və bizə öyrədilən nə varsa hamısı yalandır (bu 1838 ildə olmuşdur). Böyük qardaşlarım bu yeniliklə maraqlanaraq, məni də məşvərətə çağırdılar. Yaxşı yadımdadır, hamımız çox canlandıq və bu xəbəri nə isə çox məzəli və olduqca mümkün bir şey kimi qəbul etdik.
