Miss Arundell 1 Mayısta öldü. Hastalığı pek kısa sürmüştü. Ama bu olay Emıily ArundeH'in on altı yaşından beri oturduğu küçük taşra kasabası Market Basing'in sakinlerini pek şaşırtmadı. Çünkü Emily Arundell yetmişini geçmişti. Beş kişilik ailenin sonuncusuydu. Yıllardan! beri sağlığı bozuktu. Hatta on sekiz ay önce, şimdi ölümüne neden oları krize benzer bir kriz atlatmış, azraille karşı karşıya gelmişti.
Miss ArundeH'in ölümü kimseyi şaşırtmamıştı ama kasabalıları hayrete düşüren başka bir şey vardlı. Yaşlı kadının vasiyetnamesinin şartları değişik duyguların uyanmasına yol açmıştı: şaşkınlık, hoş bir heyecan, müthiş bir ayıplama, gazap, ümitsizlik, öfke ve bol dedikodu. Market Basing'de haftalarca, hatta aylarca başka hiçbir şeyden söz edilmedi. Kan bağlarınm her şeyden üstün olduğunu iddia eden bakkal Jones'tan, «Bu işin içinde bir iş var! Bumdan emin olabilirsiniz. İşte şuraya yazıyorum!» sözlerini bıkkınlık verinceye dek tekrarlayan postanede memur Latham'a kadar herkesin bu konuya katabileceği bir şeyler vardı.
