Ernest Heminquey Əcəl zəngi

O, şam iynələriylə örtülmüş boz torpağa uzanıb çənəsini əllərinə dayamışdı, külək isə başı üzərindəki hündür şam ağaclarının uclarını yırğalayırdı. Yamac bu yerdə çox da sərt deyildi, amma xeyli aralıda sanki qəfildən qırılır və uçurum başlanırdı; sıldırımın üstündən baxanda dərənin dibiylə qıvrıla-qıvrıla baş alıb gedən yol görünürdü. Qara zolağa oxşayan bu yol çayın yaxası boyunca uzanır, dərənin lap qurtaracağında isə taxta zavodu, bir də bəndin gün işığında parıldayan suaşarı gözə dəyirdi.

Yükləməyə Keç