Dünya ədəbiyyatında görkəmli yərlərdən birini tutan böyük rus yazıçısı A.P.Çəxov öz əsərlərində yaşadığı dövrün real səhnələrini, ictimai həyatın səciyyəvi tərəflərini əks etdirmişdir. Lev Tolstoy onu “nəsrin Puşkini” adlandırırdı. Ziyalıların xalq qarşısında məsuliyyəti mövzusu, xalq taləyinə etinasızlıq, meşşanlıq, qına çəkilmək kimi mənəvi eybəcərliklərin tənqidi, “obıvatel” mühitinin insani keyfiyyətləri və müsbət idealları puç etməsi Çexov yaradıcılığının leytmotividir.
Həkayə sahəsindəki fəaliyyəti ile bütün dünya ədəbiyyatında diqqəti cəlb ətmiş Çexov üçün bir novator yazıçı kimi təmkinli, lakonik təhkiyə üslubu xarakterikdir. Əsas diqqəti qəhrəmanın daxili aləminə yönəldən müəllifin əsərlərində, adətən, gərgin süjet, konflikt yoxdur. Həmin əsərlerdeki özünəməxsus yumor bu mənada lirik təbəssümü, ciddi istehza və satiranı özündə birləşdirən tragikomik gülüşdür.
Təqdim olunan kitabda müəllifin yığcam bədii novellanın klassik nümunələri sayılan hekayələri toplanmışdır.
Yazıçının kitabdakı əsərləri: Məmurun ölümü, Cərrahlıq, Maska, Yaylaqçılar, At familiyası, Kiçik zabit Prişibeyev, Qüssə, İfritə, Zarafat, Bədbəxtlik, Xoşbəxtlik, Oğlanlar, M.N. xanımın hekayəti, Hərc-mərclik, Hərdəmxəyal, 6 N°-li palata, Qara rahib, Rotşildin skripkası, Ədəbiyyat müəllimi, Anna nişanı, Mujiklər, Mənim həyatım, İonıç, Qılaflı adam, Firəng üzümü, İt gəzdirən xanım, Qadası
